آموزش اچ تی ام ال HTML

زبان HTML را که تیم برنرز طراحی کرد کاملا بر اساس SGML بود که شیوه نشانه گذاری متن در واحدهای ساختاری شامل پاراگراف، سر صفحه ها، لیست ها و غیره بود که بصورت جهانی مورد پذیرش همگان بود. SGML را میشد در هر ماشینی مورد استفاده قرار داد. این ایده مستقل از مفسر بود (مانند مرورگرها و دیگر نرم افزار هایی که بتوانند آنرا نمایش دهند) و آن متن را میتوان در صفحه نمایش دید. داشتن برچسب های آغازین و انتهایی هم از SGML می آید. المان های دیگری مانند p، h1 تا h6، ol، ul و خیلی از المانهای دیگر نیز از SGML می آیند. اما چیزی که SGML ندارد لینک های ابر متنی هستند. ایده داشتن المان لنگر با ویژگی HREF ایده تیم برنرز – لی بود که اکنون مهمترین برچسب HTML محسوب میشود که ماشین را به وب هدایت میکند. ابداع HTML بر اساس SGML ایده بسیار مبتکرانه ای بود. افرادی هم بودند که زبان خود را برای وب توسعه دادند اما زبان آنها کمتر واقع گرایانه بود و بنابراین در دنیای اینترنت کمتر پذیرفته شد. مطمئنا سهولت استفاده از HTML و داشتن برچسبی به نام A برای داشتن لینک های ابر متنی ابداع تیم بسیار مفید بود.

در سال 1991 تیم برنرز – لی تلاش های خود برای انتشار این زبان را در اینترنت آغاز کرد. با داشتن پیش زمینه تحقیقاتی که تیم داشت اینکار بسیار طبیعی بود. در سپتامبر 1991 لیست بحث پستی شبکه جهانی وب آغاز شد. در 1992 بخشی از دانشگاهیان و محققان کامپیوتری علاقه نشان دادند. دیو رگت از انگلستان یکی از اولین علاقه مندان بود که در سال 1992 با تیم ملاقات کرد.

در اتاق تیم که داخل ساختمان های CERN قرار داشت، این دو مهندس درباره این موضوع که چگونه زبان HTML از این شکل ساده اولیه خود در بیاید و تبدیل به چیزی قابل قبول برای عموم شود صحبت میکردند. این دو تلاش میکردند پیش بینی کنند که کدام یک از ویژگی HTML را کاربران ترجیح میدهند، به همین منظور دیو مجلات و روزنامه ها و دیگر رسانه های کاغذی را نگاه میکرد تا ایده بگیرد که کدام یک از ویژگی های HTML زمانی که اطلاعات بصورت آنلاین در دسترس قرار گیرد اهمیت پیدا خواهد کرد.

در سال 1993 تیم و دیو HTML را ساختند و در همیین زمان بود که تیم پیش نویس IETF را پیشنهاد داد که یک سازمان استاندارد سازی بود. بنابراین سازمان IEFT مرورگر Mosaic را پیشنهاد داد که بعدتر تبدیل به Netscape شد، که بعدتر تبدیل به firefox شد.

در بازگشت به انگلستان، دیو HTML+ را در 1993 نوشت، نسخه کامل تر از HTML اصلی. این نسخه هرگز اجرا نشد، و با نسخه HTML 2.0 جایگزین شد. HTML 2.0 یک نوع "بازگشت به عقب" بود، بدان معنا که ویژگی هایی را که قبلا در حال استفاده بود را رسمی کرد. در این نسخه مجموعه ای از ویژگی ها که مشابه با HTML که قبل از ژوئن 1994 وجود داشت طبقه بندی و رسمی شد. در همین زمان بود که IETF منسوخ شد و به جای آن HTMLWG ایجاد شد. همچنین در این زمان بود که تیم کنسرسیوم شبکه جهانی وب یا W3C را ایجاد کرد که هدف آن هدایت شبکه جهانی به سمت پتانسیل کامل خود است و برای تحقق این امر پروتکل ها و رهنمودهایی را تصویب میکنند تا رشد دراز مدت وب را تضمین نمایید.

بعدها دیو در سال HTML 3.0 را نوشت، که براساس پیش نویس HTML+ قبلی خود بود. در این نسخه ضمیمه هایی به HTML اضافه شده است. این نسخه همانند HTML 2.0 بر اساس SGML است. برخلاف نشر دسکتاب هایی که تا آن زمان وجود داشت، خیلی از جزئیات مطالب بر عهده مرورگرها و یا خواننده ها بود که به چه صورت مطلب را نمایش دهند تا اینکه خود نویسنده تعیین کننده باشد. این امر باعث میشد که مطلب بصورتهای کاملا متفاوتی دیده شود. درسال 1996 IETF HTMLWG بسته شد و کار بر روی HTML به W3C منتقل شد. در W3C بود که HTML3.2 و نسخه های بعدی HTML منتشر شد.

HTML 3.0 که در سال 1997 منتشر شد از ویژگی شناور بودن متن دو تصویر پشتیبانی میکند. دیگر مواد اضافه شده به این زبان شامل فرم ها، جداول و معادلات ریاضی و ویژگی هایی برای کنترل بیشتر طرح هستند. این نسخه هرگز اجرا نشد، و با نسخه HTML 3.2 جایگزین شد. نسخه HTML 3.2 نیز یک نوع "بازگشت به عقب" بود: در حالی که تمامی ویژگی های اضافه شده در نسخه HTML 3.0 را داشت، اما با استانداردهای موجود در HTML 2.0 سازگاری داشت.

نسخه HTML4.0 نیز در سال 1997 منتشر شد. در این نسخه علاوه بر متن، مولتی مدیا، و ویژگی های ابر متنی نسخه های سابق HTML، HTML4.0 از دستور العملهای مولتی مدیا بیشتر، زبان اسکریپت، استایل شیت، آسان تر شدن پرینت، و اسنادی که بیشتر در دسترس کاربرانی که ناتوانایی داردند پشتیبانی میکند. همچنین HTML4.0 گام بزرگی به سمت بین المللی کردن اسناد که هدف واقعی شبکه جهانی وب بوده است برداشته است.

HTML4.0 یک اپلیکیشن SGML مطابق با ISO 8879 است. در این نسخه هشت برچسب تازه به زبان HTML اضافه شده است که شامل:

<Q> ، <ACRONYMS> ، <INS> ، <DEL> ، <COLGROUP> ، <FIELDSET> ، <LABEL> ، <BUTTON>

در دسامبر 1998 W3C پیشنویس کاری تحت عنوان فرمول بندی مجددا HTML در XML را کلید زده بود که به قواعد زبانی سخت تر XML وفادار است. در فوریه 1999 نام آن به XHML 1.0 تغییر کرد و در ژوئن 2000 W3C استفاده از این زبان را توصیه کرد. سه نوع DTD برای XHTML 1.0 وجود دارد که متناظر با سه نسخه HTML4.01 است:

1. XHTM 1.0 Strict: متناظر با HTML 4.01 Strict است، و شامل المان ها و اتریبیوتهایی است که در HTML 4.01 بد دانسته نشده است.

2. XHTML 1.0 Transitional: متناظر با HTML 4.0 Transitional است، و شامل المان هایی است که از نسخه Strict حذف شده است مانن center، font و strike

3. XHTML 1.0 Frameset: متناظر با HTML 4.0 Frameset است، که شامل گروهی از فریم ها میباشد که صفحه وب به آن هدایت میشود.

نسخه دوم XHTML یا همان transitional در آگوست 2002 توصیه W3C میشود.

لازم به ذکر است که در HTML 4.01، اعلان را DTD میگویند، زیرا HTML 4.01 بر اساس SGML است. DTD قوانین زبان نشانه گذاری را مشخص میکند، بنابراین مرورگر میتواند به درستی صفحه را نمایان کند.

در 2002 W3C نسخه XHTML2 را منتشر کرد که بیشتر بر توسعه پذیری متکی بود تا HTML4. شاید اسم XHTML 2 را کسی نشنیده باشد زیرا طراحان مرورگرها از پشتیبانی از این نسخه خودداری کردند و بنابراین این نسخه به جایی نرسید. علت این امر عدم پشتیبانی XHTML2 از نسخه های قبلی بود.

HTML5 پنجمین نسخه زبان HTML است. زبانی که همانطور که در بالا توضیح دادیم در سال 1990 ابداع شد و در سال 1997 تحت عنوان HTML4 استاندارد شد. HTML5 در دسامبر 2012 توسط W3C انتخاب شد.

تاریخچه زبان HTML5 در فصل مربوط به این زبان توضیح داده شده است.

دیدگاه‌ها