اکنون ما با زبان HTML آشنا شده ایم، میدانیم زبان HTML مجموعه ای از تگ ها است. المان های HTML را میشناسیم و اینکه تگ ها دارای چهار اتریبیوت جهانی هستند و هر تگ میتواند اتریبیوت مخصوص به خود را داشته باشد. حتی میدانیم که یک سایت را میتوانیم در قالب HTML و یا XHTML بنویسیم. اما چگونه به مرورگرها بفهمانیم که سندی را که نوشته ایم در قالب HTML است و نه XHTML؟
Document Type Declaration و یا به اختصار doctype برای مشخص کردن نوعی که سند نوشته شده است استفاده میشود.
Doctype که برای HTML 4.01 استفاده میشود بدین صورت است:
<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
و doctype که برای XHTML 1.0 استفاده میشود:
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Strict//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-strict.dtd">
این مطالب شاید خیلی خوانا نباشند اما به زبان خودشان دارند میگویند که این سند به زبان HTML 4.01 یا XHTML 1.0 نوشته شده است.
اما حقیقت این است که doctype خیلی اهمیت ندارد. به عبارت دیگر ممکن است شما سندی دارید که doctype آن برای HTML 4.01 است ولی در آن سند از المان های دیگر نسخه های HTML مانند HTML 3.2 یا HTML 5 استفاده کرده اید، مرورگر آن بخش از سند را همچنان رندر میکند. به زبان ساده مرورگر فیچر ها را پشتیبانی میکند و نه doctype را.
ممکن است بپرسید پس فایده doctype چیست؟ Document Type Declaration برای اعتبار سنجی استفاده میشود، نه مرورگرها. تنها زمانی که مرورگرها به doctype توجه میکند زمانی است که از "سویچ کردن doctype" استفاده میکنند. پس اگر شما doctype برای HTML 4.01 استفاده کنید و از المان های نسخه های دیگر استفاده کنید اعتبار سند شما کم میشود و نسبت به سایت های مشابه در نتایج جستجو رتبه پایین تری را کسب میکند. البته در ادامه راجع به رتبه سایت در نتایج جستجو صحبت میکنیم.